با ما همراه باشید

دیدگاه

تغییرات اقلیمی و خشکسالی در ایران با محمد درویش

منتشر شده

در

تغییرات اقلیمی و خشکسالی در ایران
محمد درویش
مصاحبه ی عصر ایران
درویش دربارۀ نقش دولت‌ها در تغییرات اقلیمی ایران گفت: شدت تغییرات اقلیمی در خاورمیانه به طور متوسط از کرۀ زمین بیشتر است. ما در نیم قرن آینده با ۴ درجه افزایش دما مواجه خواهیم بود، اما طی سدۀ گذشته ما تنها با ۰.۷۶ درجۀ سلسیوس افزایش دما روبه‌رو بوده‌ایم که خود موجب طوفان‌ها و سونامی‌های بزرگ و جان‌باختن تعداد زیادی انسان و گونه‌های جانوری شده است. این وضعیت در ایران وخیم‌تر خواهد بود و هم‌اکنون نیز گزارش‌ها حاکی از آن است که همۀ یخچال‌های ایران در حال از دست رفتن است. سرشاخه‌های رودخانه‌ها به زودی از میان خواهد رفت و تولید آب به شدت کاهش خواهد یافت.
به نظر درویش دولت باید به سرعت به سوی تغییر ماهیت توسعه در کشور حرکت کند و زیرساخت‌های لازم در این زمینه ایجاد شود، برای مثال باید گردشگری پایدار در حوزه‌های طبیعی و فرهنگی تقویت شود، انرژی‌های پاک بادی، خورشیدی، زمین گرمایی، جزرومدی تولید شود، کشاورزی به سوی تقویت کشت‌های هیدروپونیک، هیدروکالچر و گلخانه‌ای رود و … .
درویش دربارۀ نقش شهروندان در پیشگیری از خشکسالی گفت که شهروندان با اشراف بر حقوق شهروندی خود در قانون اساسی باید روشنگری و مطالبه‌گری کنند. باید به سیاستمداران این پیام را انتقال دهند که پروژه‌های توسعه مانند سدسازی دیگر مورد تأیید جامعه نیست و باید جای خود را به برنامه‌های دوستدار محیط‌‌زیست بدهد. شبکه‌های اجتماعی باید در این زمینه فعالیت خود را افزایش دهند.
وی همچنین اشاره کرد که مسئلۀ اصلی ما آب شرب نیست و آب شرب تنها ۸ درصد از آب قابل استحصال کشور است. اما این به معنای آن نیست که شهروندان صرفه‌جویی در استفاده از آب را کم اهمیت تلقی کنند و باید در کاهش میزان هدردادن آب بکوشند. وی تأکید کرد که موضوع آب در صنعت و کشاورزی و شرب باید به صورت همزمان مورد توجه قرار گیرد. به ویژه آنکه پساب آلودۀ شرب و صنعت به مراتب خطرات بیشتری از پساب کشاورزی دارد و فرایند تولید یک لیتر آب شرب هزینۀ چندبرابری دارد. به ویژه آنکه در مناطقی مانند تهران بیش از ۶۰ درصد از آب به مصرف شرب می‌رسد.
مدیریت پسماند و بازیافت
درویش دربارۀ مسئلۀ بازیافت و بازچرخانی آب گفت که به جای سرمایه‌گذاری در این زمینه، تنها سد ساخته می‌شود؛ در حالی‌که در کشورهای توسعه یافته تصفیه‌خانه‌های آب حرف نخست را می‌زنند.
وی در زمینۀ بازیافت زباله اشاره کرد که در گیلان با وجود حضور چندین برابر سفره‌های زیرزمینی و منابع آب سطحی، این استان مشکل آب دارد. زیرا فاضلاب‌ها و شیرابه‌ها وارد رودخانه‌ها و آب‌های زیرزمینی می‌شوند. مسئولان مربوطه در خصوص حل این مسئله از کمبود بودجه می‌گویند، در حالی که بودجۀ زیادی صرف ساخت سد در این منطقه می‌شود. بنابراین اراده‌ای برای ممانعت از حل مسئلۀ زباله وجود دارد و این موضوع سود نامشروع زیادی برای سوداگران این حوزه به همراه آورده است. این روند موجب می‌شود که سازمان حفاظت از محیط‌‌زیست و سازمان‌های پسماند نتوانند به اهداف خود در جلوگیری از آلودگی آب و خاک برسند.

ادامه مطلب
تبلیغات
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

پنج منبع ریز پلاستیک های خانگی

منتشر شده

در

توسط

به همین دلیل در سال‌های اخیر برخی سراغ یک گزینه پایدارتر رفته‌اند که مکعب های کوچک براق فولادی هستند. این قطعات ضدزنگ نه تنها زیبایی نوشیدنی‌ها را افزایش می‌دهند، بلکه سریع‌تر سرد می‌شوند و یخ می‌زنند.
سینی‌های یخ سیلیکونی نیز یک جایگزین خوب محسوب می‌شوند که بسیاری آن را سالم‌تر و کار با آنها را آسان‌تر می‌دانند.
۴- انتخابی بد به نام لیوان‌های کاغذی
اگرچه گمان می‌رود که لیوان‌های کاغذی با محیط زیست سازگارتر هستند، اما آنها نیز منجر به تولید آلودگی‌های پلاستیکی می‌شوند.
در واقع برای جلوگیری از نشت آب از این لیوان‌ها، آنها به لایه‌ای از درزگیر نیاز دارند که معمولاً از ۱۰ درصد پلی اتیلن با چگالی بالا یا اچ‌دی‌پی‌ای (HDPE) تشکیل شده است.
بازیافت لیوان‌های کاغذی نیز به دلیل ضرورت جداسازی لایه HDPE از کاغذ مشکل است و این فرآیند را پیچیده می‌کند.
همچنین استفاده از لیوان‌های کاغذی برای نوشیدنی‌های گرم می‌تواند منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی مختلف شود. در مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ میلادی مشخص شد که این لیوان‌ها می‌توانند مواد خطرناکی مانند فلوراید، کلرید، سولفات و نیترات را آزاد کنند.
برای حل این مشکل، می‌توان از یک فلاسک فولادی ضد زنگ استفاده کرد که نه تنها برای محیط زیست مفید است بلکه خطر تولید ریزپلاستیک‌ها را نیز کاهش می‌دهد.
۵- چای‌های کیسه‌ای
چای‌های کیسه‌ای هم می‌توانند میکروپلاستیک‌ها را وارد دمنوش صبحگاهی شما کنند؛ زیرا بسیاری از این کیسه‌های چای با پلاستیک پلی پروپیلن ساخته می‌شوند و حتی چای کاغذی کیسه‌ای نیز می‌تواند حاوی رگه‌هایی از پلاستیک باشد.
تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۲۳ میلادی توسط دانشگاه علوم بهداشت داو (Dow) در پاکستان ، نشان داد که چگونه آب داغ مورد استفاده برای دم کردن چای می‌تواند میلیون‌ها ریزپلاستیک را از این کیسه‌ها آزاد کند. بر اساس این تحقیقات، یک فنجان چای کیسه‌ای می‌تواند حاوی ۳.۱ میلیارد نانوپلاستیک باشد.
چای کیسه‌ای ممکن است حاوی مواد مضر دیگری از جمله ترکیبات فلوئور، آرسنیک، نمک‌های رادیوم، آلومینیوم، مس، سرب، جیوه، کادمیوم، باریم و نیترات نیز باشد.
به همین دلیل است که مصرف چای فله آنهم در یک قوری چدنی یا سفالی و با یک صافی فلزی توصیه می‌شود. برخی نیز استفاده از کیسه‌های چای پنبه‌ای یا صاف کردن چای به کمک یک کتان ارگانیک را توصیه می کنند.
با این ابتکارات کوچک، آشپزخانه شما کمتر در معرض خطر به میکروپلاستیک‌ها قرار خواهد گرفت.
منبع: یورو نیوز

ادامه مطلب

دیدگاه

ریش تراش پلاستیکی صنعت فوق‌العاده سود آور

منتشر شده

در

توسط

ردپای کربن سالانه 2 میلیارد ریش‌تراش پلاستیکی یک‌بار مصرف دورریخته شده!
در سال 1990 #آژانس_حفاظت_محیط_زیست ایالات متحده در مورد تأثیرات زیست‌محیطی تیغ‌های یکبار مصرف، تخمین زد که آمریکایی‌ها سالانه بیش از 2 میلیارد تیغ یکبار مصرف را دور می‌ریزند.
این تخمین برای تقریبا 34 سال پیش بود.

از زمان انتشار مقاله این آژانس، نه EPA و نه شرکت‌های بزرگ تولید ریش‌تراش یکبار مصرف این داد‌ها را به روز نکرده‌اند. EPA در سال 2019 اعلامردپای کربن سالانه 2 میلیارد ریش‌تراش پلاستیکی یک‌بار مصرف دورریخته شده!

در سال 1990 #آژانس_حفاظت_محیط_زیست ایالات متحده در مورد تأثیرات زیست‌محیطی تیغ‌های یکبار مصرف، تخمین زد که آمریکایی‌ها سالانه بیش از 2 میلیارد تیغ یکبار مصرف را دور می‌ریزند.

این تخمین برای تقریبا 34 سال پیش بود.
از زمان انتشار مقاله این آژانس، نه EPA و نه شرکت‌های بزرگ تولید ریش‌تراش یکبار مصرف این داد‌ها را به روز نکرده‌اند. EPA در سال 2019 اعلام کرد که پیگیری این داده‌ها را متوقف کرده و برنامه‌ای برای به‌روزرسانی آن‌ها ندارد.
تخمین‌ها می گویند در سال 2020 بیش از 158 میلیون آمریکایی از تیغ‌های یکبار مصرف روزانه استفاده کردند. پیش‌بینی می‌شود که این تخمین به 160.1 میلیون آمریکایی افزایش یابد که برای نیازهای نظافت روزانه خود به تیغ‌های یکبار مصرف نیاز دارند.

چرا هیچ داده قابل تایید و به روز منظمی در مورد ردپای کربن تیغ‌های یکبار مصرف وجود ندارد؟

آنچه مشخص است این است که این صنعت فوق‌العاده سودآور است. در سال 2019 ارزش صنعت تیغ یکبار مصرف جهانی بیش از 3.3 میلیارد دلار برآورد شد. و پیش‌بینی می‌شود که این ارزش تا سال 2027 به بیش از 4.3 میلیارد دلار افزایش یابد.

اما، فقط به این دلیل که هیچ اطلاعات رسمی وجود ندارد، به این معنی نیست که ما نمی‌توانیم ردپای تقریبی کربن ریش تراش‌های یکبار مصرف را تخمین بزنیم.

با استفاده از معیارهای بسیار ابتدایی در مورد مدت زمانی که می‌توانید از تیغ‌های یکبارمصرف استفاده کنید، تعداد دفعات استفاده از آن‌ها و تعداد دفعات اصلاح، می‌توانیم تخمین بزنیم که میانگین استفاده سالانه حدود 16 پوند دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.

بر اساس گزارش وب‌سایت 8billiontrees، یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف و غیر قابل بازیافت معمولا 43 گرم یا 0.095 پوند دی‌اکسید‌کربن در هر بار استفاده ایجاد می‌کند.

اگرچه اکثر مصرف‌کنندگان از ریش‌تراش‌های پلاستیکی یکبار مصرف به عنوان یک محصول یکبار مصرف استفاده می‌کنند، اکثر شرکت‌های تولید‌کننده ریش‌تراش یکبار مصرف ادعا می‌کنند که می‌توان تا 10 بار هم از این تیغه‌ها استفاده کرد.

بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار قبل از دور انداختن آن استفاده کنید، سالانه حداقل 2.5 پوند ردپای کربن تولید خواهید کرد.

با این حال، اگر هنگام اصلاح از آب داغ استفاده می‌کنید، ردپای کربنی بیش از 13.5 پوند ایجاد می‌کند.

بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار در هر خرید همراه با آب گرم استفاده کنید، میزان کربن سالانه شما حداقل 16 پوند است. با این حال همه این موارد تخمین است.

هیچ کس به طور قطع نمی‌داند ردپای کربن دقیق تیغ‌های یکبار مصرف چقدر است و تعداد دقیق آن احتمالا شگفت‌انگیز باشد. بر اساس برخی معیارها، مصرف‌کننده معمولی تنها 40 درصد از چرخه عمر ردپای کربن یک محصول ریش‌تراش یکبار مصرف را از طریق مصرف تولید می‌کند.

به عبارت دیگر، بیش از 60 درصد از ردپای کربن چرخه زندگی که برای تولید و ارسال تیغ ایجاد می‌شود، مدت‌ها قبل از خرید مصرف‌کننده ایجاد شده است.

راه‌هایی برای برون‌یابی چنین اطلاعاتی وجود دارد، زیرا اجزای اصلی در یک محصول ریش‌تراش یکبارمصرف فلز و در درجه بالاتر پلاستیک هستند.

بر اساس داده‌های عمومی، به‌طور کلی در تمام کره زمین، از طریق تولید #پلاستیک در هر سال، 1.8 میلیارد تن #ردپای_کربن تولید می‌کند؛ و این تخمین، تمام پلاستیک‌های موجود در #محیط_زیست را که صدها یا هزاران سال طول می‌کشد تا به طور طبیعی تجزیه شوند، به‌حساب نمی‌آورد.

سالانه بیش از 2 میلیارد تن محصولات فولادی، فلزی و آلیاژی در سطح جهان تولید می‌شود که مسئول بیش از 40 درصد گازهای گلخانه‌ای سالانه حاصل از صنعتی شدن جهان است.

از آنجایی که هم فولاد و هم پلاستیک اجزای اصلی در محصولات ریش‌تراش پلاستیکی یکبار مصرف هستند، منطقی است که حدس بزنیم که ردپای کربن ریش‌تراش‌های یکبارمصرف احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است محاسبه شده است.

منبع:

https://8billiontrees.com/carbon-offsets-credits/carbon-footprint-of-disposable-razors/

#فاطمه_لطفی
#روزنامه_سفر_میمنت
https://t.me/RoznamehSafareMeimanat کرد که پیگیری این داده‌ها را متوقف کرده و برنامه‌ای برای به‌روزرسانی آن‌ها ندارد.

تخمین‌ها می گویند در سال 2020 بیش از 158 میلیون آمریکایی از تیغ‌های یکبار مصرف روزانه استفاده کردند. پیش‌بینی می‌شود که این تخمین به 160.1 میلیون آمریکایی افزایش یابد که برای نیازهای نظافت روزانه خود به تیغ‌های یکبار مصرف نیاز دارند.

چرا هیچ داده قابل تایید و به روز منظمی در مورد ردپای کربن تیغ‌های یکبار مصرف وجود ندارد؟

آنچه مشخص است این است که این صنعت فوق‌العاده سودآور است. در سال 2019 ارزش صنعت تیغ یکبار مصرف جهانی بیش از 3.3 میلیارد دلار برآورد شد. و پیش‌بینی می‌شود که این ارزش تا سال 2027 به بیش از 4.3 میلیارد دلار افزایش یابد.

اما، فقط به این دلیل که هیچ اطلاعات رسمی وجود ندارد، به این معنی نیست که ما نمی‌توانیم ردپای تقریبی کربن ریش تراش‌های یکبار مصرف را تخمین بزنیم.

با استفاده از معیارهای بسیار ابتدایی در مورد مدت زمانی که می‌توانید از تیغ‌های یکبارمصرف استفاده کنید، تعداد دفعات استفاده از آن‌ها و تعداد دفعات اصلاح، می‌توانیم تخمین بزنیم که میانگین استفاده سالانه حدود 16 پوند دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.

بر اساس گزارش وب‌سایت 8billiontrees، یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف و غیر قابل بازیافت معمولا 43 گرم یا 0.095 پوند دی‌اکسید‌کربن در هر بار استفاده ایجاد می‌کند.

اگرچه اکثر مصرف‌کنندگان از ریش‌تراش‌های پلاستیکی یکبار مصرف به عنوان یک محصول یکبار مصرف استفاده می‌کنند، اکثر شرکت‌های تولید‌کننده ریش‌تراش یکبار مصرف ادعا می‌کنند که می‌توان تا 10 بار هم از این تیغه‌ها استفاده کرد.

بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار قبل از دور انداختن آن استفاده کنید، سالانه حداقل 2.5 پوند ردپای کربن تولید خواهید کرد.

با این حال، اگر هنگام اصلاح از آب داغ استفاده می‌کنید، ردپای کربنی بیش از 13.5 پوند ایجاد می‌کند.

بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار در هر خرید همراه با آب گرم استفاده کنید، میزان کربن سالانه شما حداقل 16 پوند است. با این حال همه این موارد تخمین است.

هیچ کس به طور قطع نمی‌داند ردپای کربن دقیق تیغ‌های یکبار مصرف چقدر است و تعداد دقیق آن احتمالا شگفت‌انگیز باشد. بر اساس برخی معیارها، مصرف‌کننده معمولی تنها 40 درصد از چرخه عمر ردپای کربن یک محصول ریش‌تراش یکبار مصرف را از طریق مصرف تولید می‌کند.

به عبارت دیگر، بیش از 60 درصد از ردپای کربن چرخه زندگی که برای تولید و ارسال تیغ ایجاد می‌شود، مدت‌ها قبل از خرید مصرف‌کننده ایجاد شده است.

راه‌هایی برای برون‌یابی چنین اطلاعاتی وجود دارد، زیرا اجزای اصلی در یک محصول ریش‌تراش یکبارمصرف فلز و در درجه بالاتر پلاستیک هستند.

بر اساس داده‌های عمومی، به‌طور کلی در تمام کره زمین، از طریق تولید #پلاستیک در هر سال، 1.8 میلیارد تن #ردپای_کربن تولید می‌کند؛ و این تخمین، تمام پلاستیک‌های موجود در #محیط_زیست را که صدها یا هزاران سال طول می‌کشد تا به طور طبیعی تجزیه شوند، به‌حساب نمی‌آورد.

سالانه بیش از 2 میلیارد تن محصولات فولادی، فلزی و آلیاژی در سطح جهان تولید می‌شود که مسئول بیش از 40 درصد گازهای گلخانه‌ای سالانه حاصل از صنعتی شدن جهان است.

از آنجایی که هم فولاد و هم پلاستیک اجزای اصلی در محصولات ریش‌تراش پلاستیکی یکبار مصرف هستند، منطقی است که حدس بزنیم که ردپای کربن ریش‌تراش‌های یکبارمصرف احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است محاسبه شده است.

منبع:

https://8billiontrees.com/carbon-offsets-credits/carbon-footprint-of-disposable-razors/

#فاطمه_لطفی
#روزنامه_سفر_میمنت
https://t.me/RoznamehSafareMeimanat

ادامه مطلب

دیدگاه

روز جهانی آب

منتشر شده

در

توسط

پیام های کلیدی روز جهانی آب

💧آب هم می تواند صلح ایجاد کند هم جرقه درگیری باشد. هنگامی که آب کمیاب یا آلوده است، یا زمانی که مردم برای دسترسی به آن تلاش می کنند، تنش ها بر سر آب می تواند افزایش یابد. با همکاری در زمینه آب، ما می توانیم نیازهای آبی همه را متعادل کنیم و به ثبات جهان کمک کنیم.

💧رفاه و آرامش به آب متکی است. همانطور که کشورها در حال تلاش برای مقابله با تاثیرات تغییرات اقلیمی، مهاجرت دسته جمعی و ناآرامی های سیاسی هستند، باید همکاری آب را در مرکز برنامه های خود قرار دهند.

💧آب می تواند ما را از بحران خارج کند. ما می‌توانیم با اتحاد حول محور آب، استفاده منصفانه و پایدار از آب، هماهنگی بین جوامع و کشورها را از کنوانسیون‌های سازمان ملل در سطح بین‌المللی تا اقدامات در سطح محلی تقویت کنیم.

@ENVNEW

منبع: سازمان ملل

ادامه مطلب

اخبار جمعیت