در اثر واژگونی اتوبوس، دو تن از خبرنگاران خبرگزاری های ابسنا و ایرنا، مهشاد یاسینی و ریحانه کریمی، جان باختند.این اتوبوس حامل خبرنگاران محیط زیستی بود که برای بازدید از دریاچه ارومیه اعزام شده‌ بودند.
این ضایعه دردناک را به خانواده و همه دوستدارانشان تسلیت می گوییم.

اسماعیل کهرم

در خبرها آمده بود که بخشی از کوه دماوند وقف شده است. خبری که البته واکنش‌های زیادی را هم در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده و حالا همه از آن صحبت می‌کنند. قطعا پای تکذیب‌هایی هم به میان خواهد آمد و ماجرای وقف به همین‌جا ختم نخواهد شد. اما همین خبر بهانه‌ای شد تا درباره وضعیت دماوند و حال و روز آن حتی قبل از خبر وقفی که از صحت و سقمش خبر نداریم، بگوییم. اینکه وضعیت دماوند تا اینجای کار چطور بوده که حالا با یک وقف احتمالی به کجا خواهد رسید. سراشیبی است که انواع گیاهان در آن سبز می‌شوند. به‌ویژه خاستگاه گیاهان دارویی و صنعتی است. کوه سنگی که در ارتفاع چهار هزار متر به بالاست، جزئی از میراث طبیعی کشور است و به ثبت هم رسیده است. من نمی‌دانم این خبری که این روزها درباره وقف‌شدن این قله منحصربه‌فرد و ملی منتشر شده، چقدر درست است و هدف از آن چیست. اما همین خبر هم بهانه‌ای است برای پرداختن به اینکه حال دماوند پیش از این و حتی قبل از انتشار خبر درست یا غلط وقف‌شدن هم چندان مساعد نبود. دست‌درازی‌ها و بی‌مهری‌هایی که به این قله در این سال‌ها شده موجب شده تا بسیاری از دوستداران طبیعت نگرانی دائمی درباره این قله داشته باشند. مثلا در ايستگاه گوسفندسرا مسجدی ساخته شده که مردم برای عبادت به آنجا می‌روند. نتیجه این تغییر کار بشر در طبیعت دماوند ایجاد گونه‌ای فرسایش به اسم فرسایش ناودانی شده که بر اثر عبور و مرور مردم ایجاد می‌شود و خاک را فرسوده و گیاهان را لگدمال می‌کند. چند سال پیش یک کوهنورد انگلیسی میهمان من بود که با هم به دماوند رفتیم. چنان از دیدن این کوه شگفت‌زده شد که در توصیف آن می‌گفت اگر این قله در انگلستان بود، دولت از بخش مهمی از آن درآمدهای کشور را تأمین می‌کرد. چیزی که می‌تواند تا این حد برای کشور ما محل درآمدزایی و محل رفت‌وآمد کوهنوردها و توریست‌ها باشد نه تنها بدون رسیدگی رها شده که حالا خبرهای نگران‌کننده‌ای از وضعیت آینده آن هم به گوش می‌رسد. یعنی نه تنها ما از ظرفیت‌های کوه دماوند برای درآمدزایی و جذب توریست استفاده نمی‌کنیم که با صعودهای گروهی غیراصولی و هجوم‌های سازمان‌یافته توسط برخی نهادها به این کوه آن را برای علاقه‌مندان داخلی هم بلااستفاده می‌کنیم. در برخی مواقع سال صعودهای چندهزارنفری و برنامه‌هاي وسيع گروهي در دماوند برگزار می‌شود که بعد از آن به دلیل فضولات انسانی باقی‌مانده و بوی بدی که در طبیعت ایجاد می‌كنند، نمی‌توان یک ماه تا یک‌ماه‌و‌نیم به حوالی دماوند نزدیک شد. این اتفاقات که پیش از این برای دماوند رخ داده این سؤال را ایجاد می‌کند که اولا کدام قسمت دماوند موقوفه اعلام شده و ثانیا هدف از موقوفه اعلام‌شدنش چیست؟ آیا قرار است از کوه حفاظت کنیم یا مثلا قرار است مثل ارتفاعات تهران در آن دست ببرند و ساخت‌وساز كنند؟ چون این اتفاق در ارتفاعات هزارو 800 متری تهران رخ داده و اعتراضات ما هم به جایی نرسید. ساختن تأسیسات در ارتفاعات بالای هزارو 800 متر از این جهت اشتباه است که به دلیل درتماس‌بودن گیاهان با ابرها پوشش گیاهی منحصربه‌فردی ایجاد می‌شود. جنگل‌هایی که موجب بهبود حیات بشر در شهرها می‌شوند. چراکه برآورد شده هر هکتار از این جنگل‌های بالای هزارو 800 متر هفت‌و‌نیم تن ریزگرد را مهار می‌کند. از این رو چنین تجربه‌هایی در تهران موجب می‌شود ما نگران تکرار چنین وضعیتی برای دماوند باشیم. نگران این باشیم که در آینده شاهد سبزشدن تأسیساتی در این ارتفاعات باشیم و پوشش گیاهی نابود شود. آنچه در مجموع به نظر بنده می‌آید این است که کوه دماوند در حال حاضر نیاز دارد تا از دستبرد بشر خلاص شود تا نسل‌های آینده ایران هم بتوانند از آن بهره ببرند. الان از شش معدن پوکه در دل دماوند روزی 500 کامیون پوکه به شهرها اعزام می‌شود. اگر این مسئله ادامه پیدا کند که به نظرم 70 هزار روز دیگر با این سطح از استخراج چنان بلایی بر سر دماوند می‌آید که همه حسرت آن را خواهیم خورد. به هر حال ما همین الان هم کمر به نابودی دماوند بسته‌ایم و چون قدر آن را نمی‌دانیم و آن را ارج نمی‌نهیم، در حال ازبین‌بردن آن هستیم.

منبع:روزنامه شرق

آلودگی پلاستیک یک فاجعه جهانی و متاسفانه ساخته شده بشر است. زندگی عاری از پلاستیک، یکی از آروزهای دوستداران محیط‌زیست است و در سال‌های اخیر، افراد زیادی از آن استقبال کرده‌اند.

خرید هوشمندانه می‌تواند در طولانی‌مدت، بسته‌بندی‌های پلاستیکی را کاهش دهد.روزانه کیسه‌های پلاستیکی بسیار نازک، در خرده‌فروشی‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرند اما بعد از خرید و استفاده از محصول خریداری‌شده معمولا آنها رها می‌شوند، اما تاکنون فکر کرده‌اید، سرانجام این کیسه‌های پلاستیکی چه می‌شود؟

لباس‌های با الیاف مصنوعی، منبع اصلی آلودگی پلاستیکی هستند که ذرات ریزی به شکل فیبرهای ریز در هنگام شستشو آزاد می‌کنند. این میکرو پلاستیک‌ها به آبراه‌ها، منابع غذایی و آب آشامیدنی راه پیدا می‌کنند. خرید الیاف طبیعی در هرزمانی برای جلوگیری از انواع آلودگی بسیار مهم است. کودکان خود را به استفاده از گزینه‌های جایگزین پلاستیک ترغیب کنید..

کیسه‌های پلاستیکی برای تولید ارزان هستند، اما حذف آنها از محیط زیست بسیار گران قیمت است.

ایران در میان ۱۰ کشور پر مصرف مواد پلاستیکی و نایلونی قرار دارد.طبق آمار، روزانه بیش از سه هزار تن و سالانه حدود یک میلیون تن در کشور پلاستیک مصرف می‌شود.

بیش از ۹۹ درصد از پلاستیک‌ها از مواد شیمیایی حاصل از نفت، گاز طبیعی و زغال‌سنگ تولید می‌شوند که موادی آلوده و غیرقابل بازیافت هستند، اگر این روند ادامه یابد تا سال ۲۰۵۰ صنعت پلاستیک می‌تواند ۲۰ درصد از تمام مصرف نفت جهان را به خود اختصاص دهد.

ته سیگار، به‌عنوان رایج‌ترین نوع ضایعات پلاستیکی است که اخیرا در محیط زیست بسیار یافت می‌شود. بطری‌های نوشیدنی، سر بطری، بسته‌بندی مواد غذایی، کیسه‌های پلاستیکی، نی و موارد دیگری از این نوع هستند.

روز بدون پلاستیک برای افزایش آگاهی درباره خطرات و مضرات مرتبط با زباله های پلاستیکی است که بر زندگی دریایی، حیات حیوانات و طبیعت تاثیر دارد.صخره هایی مملو از زباله های پلاستیکی در اقیانوس ها ایجاد شده است.

بیشتر مواد پلاستیکی به‌طور کامل از بین نمی‌روند، تنها کوچک و کوچک‌تر می‌شوند. بسیاری از این ذرات پلاستیکی ریز را حیوانات یا ماهی‌ها اشتباهی به‌عنوان غذا می‌بلعند و می‌تواند وارد سفره غذایی انسان شود. همچنین در اکثر آب‌های جهان هم این مواد پلاستیکی یافت می‌شود.

بحران بیماری کروناویروس جدید نیز زباله‌های پلاستیکی بیشتری تولید کرده و موجب نگرانی برای دوستداران محیط زیست شده است.

بیایید همه با هم به مدت 31 روز تمرین کنیم تا پلاستیک کمتری استفاده کنیم .شاید 31 روز تمرین و تلاش بتواند یک تغییر رفتار در ما ایجاد کند تا زندگی سالمتری داشته باشیم.