دیدگاه
سد لاسک
منتشر شده
6 سال پیشدر
این روزها تلاطم تصمیمات راجع به سدسازی در استان گیلان سوژه خبرهاست. اطلاع پیدا کردیم که بعد از دو سال توقف، مجددا تصمیمگیری برای احداث سد لاسک آغاز شده است. ماجرای این سد چیست؟ سد لاسک از جمله پروژههای کلان به قصد حفظ و ذخیره آب است که با قرارگیری روی رودخانه پسیخان (شهرستان شفت) در کنار دیگر طرحهای در شرف تصویب، میتواند ضربهای مهلک بر جان ناتوان تالاب انزلی بزند. در این بین وضعیت تالاب انزلی در حدی وخیم است که هرگونه ساخت و ساز در حوضه پایین دست که مانع آبرسانی به حوضه های بالادست شود کار این تالاب را تمام کرده است. با وجود اینکه قصد و هدف از این طرح بهبود وضعیت آب و بالا بردن حجم آب تالاب میباشد اما به دلیل نامشخص بودن نتیجه کار، انجام آن مسلما ریسک منفی است.
کارشناسان چه میگویند؟ بر اساس نظر کارشناسان و نتایج به دست آمده، احداث سد لاسک در ذات خود لازمه آبگیری و تامین حقابه است و این حقابه تالاب مسبب کاهش آب مورد نیاز کشاورزی است. بعد از این مسائل نوبت به تبعات اقتصادی و اجتماعی ماجرا میرسد. مردم حاشیه سه روستای اطراف به دلیل محدودیت ساخت در طول این مدت تصمیمگیری از شرایط مطلوب محروم ماندهاند، در واقع حضور این افراد برای نظردهی و مشارکت در تصمیمگیری حذف شده است. در خصوص اجرای طرح زیست پالایی تالاب مواردی وجود دارد که با مطالعه آن هر فرد غیرمتخصص هم میتواند بر خطرساز بودن اجرای این طرح مهر تایید بزند. طرح احیای تالاب به روش زیست پالایی که قرار است از شهریور 97 آغاز شود و تا سال 1400 در کل تالاب اجرایی شود طرحی مخصوص استخرهای پرورش ماهی است و آنالیزهای نمونه در چهار استخر پرورش ماهی صورت گرفته و به کل تالابها تعمیم داده شده است. این در حالی است که در حالت معمول تالاب انزلی به واسطه پذیرش حجم شیرابهها و فاضلابها و ازدیاد رسوبات در حال پسرفت و نابودی است و بر کسی پوشیده نیست که هر گونه اشتباه میتواند پروندهی تالاب انزلی را برای همیشه ببندد.
همانطور که گفته شد احداث سد لاسک بر روی یکی از شاهرگهای حیاتی تالاب انزلی در حالی ارزیابی شده که هیچ یک از نمایندگان سمنهای محیطزیستی و کارشناسان محیطزیست هیچ گونه نظر موافقی مبنی بر انجام آن نداشتند و علاوه بر این مهم، هیچ فردی از گروه ذینفعان بومی در جلسه ارزیابی حاضر نبودهاند. حال سوال اینجاست که اگر این سد برای تامین آب شرب مردم سه روستای لاسک،کولوان و ویسرود قرار است احداث شود چرا نظر این افراد و حضورشان مهم واقع نشده؟ نکته حائز اهمیت این است که تصویب این طرح پس از ارزیابی در جلسه ای غیرعلنی بدون نمایندگان و کارشناسان سمنها انجام گرفته و اگر ارزیابی اثرات زیست محیطی بدین مبنا صورت گرفته است با توجه به نتایج غیر قابلباور پیش آمده از دایره مشورت با افراد مطلع خارج بوده است و ارزش علمی ندارد.
با این اوصاف چیزی که می تواند امیدوارکننده باشد این است که با حمایت و تلاشهای پیدرپی فعالین محیط زیست و سمنهای فعال تا اطلاع ثانوی احداث این سد متوقف شده است با این وجود هنوز نگرانیها برای تالاب انزلی به قوت خود باقی است. اختلاف نظرها و پوشیدگی جلسات مهم از دید کارشناسان اولین نقطهی بحران است. نمایندگان و کارشناسان سازمانهای مردم نهاد موثرترین مهرههای تغییر مسیر هستند. اگر نتایج به دست آمده از جلسات غیرعلنی با نظر کارشناسان منطبق نباشد میتوان امیدوار بود با قدرت کلام آگاه روند اجرای این طرح خانمان برانداز به طور کامل متوقف شود.
شاید دوست داشته باشید
به همین دلیل در سالهای اخیر برخی سراغ یک گزینه پایدارتر رفتهاند که مکعب های کوچک براق فولادی هستند. این قطعات ضدزنگ نه تنها زیبایی نوشیدنیها را افزایش میدهند، بلکه سریعتر سرد میشوند و یخ میزنند.
سینیهای یخ سیلیکونی نیز یک جایگزین خوب محسوب میشوند که بسیاری آن را سالمتر و کار با آنها را آسانتر میدانند.
۴- انتخابی بد به نام لیوانهای کاغذی
اگرچه گمان میرود که لیوانهای کاغذی با محیط زیست سازگارتر هستند، اما آنها نیز منجر به تولید آلودگیهای پلاستیکی میشوند.
در واقع برای جلوگیری از نشت آب از این لیوانها، آنها به لایهای از درزگیر نیاز دارند که معمولاً از ۱۰ درصد پلی اتیلن با چگالی بالا یا اچدیپیای (HDPE) تشکیل شده است.
بازیافت لیوانهای کاغذی نیز به دلیل ضرورت جداسازی لایه HDPE از کاغذ مشکل است و این فرآیند را پیچیده میکند.
همچنین استفاده از لیوانهای کاغذی برای نوشیدنیهای گرم میتواند منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی مختلف شود. در مطالعهای در سال ۲۰۲۱ میلادی مشخص شد که این لیوانها میتوانند مواد خطرناکی مانند فلوراید، کلرید، سولفات و نیترات را آزاد کنند.
برای حل این مشکل، میتوان از یک فلاسک فولادی ضد زنگ استفاده کرد که نه تنها برای محیط زیست مفید است بلکه خطر تولید ریزپلاستیکها را نیز کاهش میدهد.
۵- چایهای کیسهای
چایهای کیسهای هم میتوانند میکروپلاستیکها را وارد دمنوش صبحگاهی شما کنند؛ زیرا بسیاری از این کیسههای چای با پلاستیک پلی پروپیلن ساخته میشوند و حتی چای کاغذی کیسهای نیز میتواند حاوی رگههایی از پلاستیک باشد.
تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۲۳ میلادی توسط دانشگاه علوم بهداشت داو (Dow) در پاکستان ، نشان داد که چگونه آب داغ مورد استفاده برای دم کردن چای میتواند میلیونها ریزپلاستیک را از این کیسهها آزاد کند. بر اساس این تحقیقات، یک فنجان چای کیسهای میتواند حاوی ۳.۱ میلیارد نانوپلاستیک باشد.
چای کیسهای ممکن است حاوی مواد مضر دیگری از جمله ترکیبات فلوئور، آرسنیک، نمکهای رادیوم، آلومینیوم، مس، سرب، جیوه، کادمیوم، باریم و نیترات نیز باشد.
به همین دلیل است که مصرف چای فله آنهم در یک قوری چدنی یا سفالی و با یک صافی فلزی توصیه میشود. برخی نیز استفاده از کیسههای چای پنبهای یا صاف کردن چای به کمک یک کتان ارگانیک را توصیه می کنند.
با این ابتکارات کوچک، آشپزخانه شما کمتر در معرض خطر به میکروپلاستیکها قرار خواهد گرفت.
منبع: یورو نیوز
ردپای کربن سالانه 2 میلیارد ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف دورریخته شده!
در سال 1990 #آژانس_حفاظت_محیط_زیست ایالات متحده در مورد تأثیرات زیستمحیطی تیغهای یکبار مصرف، تخمین زد که آمریکاییها سالانه بیش از 2 میلیارد تیغ یکبار مصرف را دور میریزند.
این تخمین برای تقریبا 34 سال پیش بود.
از زمان انتشار مقاله این آژانس، نه EPA و نه شرکتهای بزرگ تولید ریشتراش یکبار مصرف این دادها را به روز نکردهاند. EPA در سال 2019 اعلامردپای کربن سالانه 2 میلیارد ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف دورریخته شده!
در سال 1990 #آژانس_حفاظت_محیط_زیست ایالات متحده در مورد تأثیرات زیستمحیطی تیغهای یکبار مصرف، تخمین زد که آمریکاییها سالانه بیش از 2 میلیارد تیغ یکبار مصرف را دور میریزند.
این تخمین برای تقریبا 34 سال پیش بود.
از زمان انتشار مقاله این آژانس، نه EPA و نه شرکتهای بزرگ تولید ریشتراش یکبار مصرف این دادها را به روز نکردهاند. EPA در سال 2019 اعلام کرد که پیگیری این دادهها را متوقف کرده و برنامهای برای بهروزرسانی آنها ندارد.
تخمینها می گویند در سال 2020 بیش از 158 میلیون آمریکایی از تیغهای یکبار مصرف روزانه استفاده کردند. پیشبینی میشود که این تخمین به 160.1 میلیون آمریکایی افزایش یابد که برای نیازهای نظافت روزانه خود به تیغهای یکبار مصرف نیاز دارند.
چرا هیچ داده قابل تایید و به روز منظمی در مورد ردپای کربن تیغهای یکبار مصرف وجود ندارد؟
آنچه مشخص است این است که این صنعت فوقالعاده سودآور است. در سال 2019 ارزش صنعت تیغ یکبار مصرف جهانی بیش از 3.3 میلیارد دلار برآورد شد. و پیشبینی میشود که این ارزش تا سال 2027 به بیش از 4.3 میلیارد دلار افزایش یابد.
اما، فقط به این دلیل که هیچ اطلاعات رسمی وجود ندارد، به این معنی نیست که ما نمیتوانیم ردپای تقریبی کربن ریش تراشهای یکبار مصرف را تخمین بزنیم.
با استفاده از معیارهای بسیار ابتدایی در مورد مدت زمانی که میتوانید از تیغهای یکبارمصرف استفاده کنید، تعداد دفعات استفاده از آنها و تعداد دفعات اصلاح، میتوانیم تخمین بزنیم که میانگین استفاده سالانه حدود 16 پوند دیاکسید کربن تولید میکند.
بر اساس گزارش وبسایت 8billiontrees، یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف و غیر قابل بازیافت معمولا 43 گرم یا 0.095 پوند دیاکسیدکربن در هر بار استفاده ایجاد میکند.
اگرچه اکثر مصرفکنندگان از ریشتراشهای پلاستیکی یکبار مصرف به عنوان یک محصول یکبار مصرف استفاده میکنند، اکثر شرکتهای تولیدکننده ریشتراش یکبار مصرف ادعا میکنند که میتوان تا 10 بار هم از این تیغهها استفاده کرد.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار قبل از دور انداختن آن استفاده کنید، سالانه حداقل 2.5 پوند ردپای کربن تولید خواهید کرد.
با این حال، اگر هنگام اصلاح از آب داغ استفاده میکنید، ردپای کربنی بیش از 13.5 پوند ایجاد میکند.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار در هر خرید همراه با آب گرم استفاده کنید، میزان کربن سالانه شما حداقل 16 پوند است. با این حال همه این موارد تخمین است.
هیچ کس به طور قطع نمیداند ردپای کربن دقیق تیغهای یکبار مصرف چقدر است و تعداد دقیق آن احتمالا شگفتانگیز باشد. بر اساس برخی معیارها، مصرفکننده معمولی تنها 40 درصد از چرخه عمر ردپای کربن یک محصول ریشتراش یکبار مصرف را از طریق مصرف تولید میکند.
به عبارت دیگر، بیش از 60 درصد از ردپای کربن چرخه زندگی که برای تولید و ارسال تیغ ایجاد میشود، مدتها قبل از خرید مصرفکننده ایجاد شده است.
راههایی برای برونیابی چنین اطلاعاتی وجود دارد، زیرا اجزای اصلی در یک محصول ریشتراش یکبارمصرف فلز و در درجه بالاتر پلاستیک هستند.
بر اساس دادههای عمومی، بهطور کلی در تمام کره زمین، از طریق تولید #پلاستیک در هر سال، 1.8 میلیارد تن #ردپای_کربن تولید میکند؛ و این تخمین، تمام پلاستیکهای موجود در #محیط_زیست را که صدها یا هزاران سال طول میکشد تا به طور طبیعی تجزیه شوند، بهحساب نمیآورد.
سالانه بیش از 2 میلیارد تن محصولات فولادی، فلزی و آلیاژی در سطح جهان تولید میشود که مسئول بیش از 40 درصد گازهای گلخانهای سالانه حاصل از صنعتی شدن جهان است.
از آنجایی که هم فولاد و هم پلاستیک اجزای اصلی در محصولات ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف هستند، منطقی است که حدس بزنیم که ردپای کربن ریشتراشهای یکبارمصرف احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است محاسبه شده است.
منبع:
https://8billiontrees.com/carbon-offsets-credits/carbon-footprint-of-disposable-razors/
#فاطمه_لطفی
#روزنامه_سفر_میمنت
https://t.me/RoznamehSafareMeimanat کرد که پیگیری این دادهها را متوقف کرده و برنامهای برای بهروزرسانی آنها ندارد.
تخمینها می گویند در سال 2020 بیش از 158 میلیون آمریکایی از تیغهای یکبار مصرف روزانه استفاده کردند. پیشبینی میشود که این تخمین به 160.1 میلیون آمریکایی افزایش یابد که برای نیازهای نظافت روزانه خود به تیغهای یکبار مصرف نیاز دارند.
چرا هیچ داده قابل تایید و به روز منظمی در مورد ردپای کربن تیغهای یکبار مصرف وجود ندارد؟
آنچه مشخص است این است که این صنعت فوقالعاده سودآور است. در سال 2019 ارزش صنعت تیغ یکبار مصرف جهانی بیش از 3.3 میلیارد دلار برآورد شد. و پیشبینی میشود که این ارزش تا سال 2027 به بیش از 4.3 میلیارد دلار افزایش یابد.
اما، فقط به این دلیل که هیچ اطلاعات رسمی وجود ندارد، به این معنی نیست که ما نمیتوانیم ردپای تقریبی کربن ریش تراشهای یکبار مصرف را تخمین بزنیم.
با استفاده از معیارهای بسیار ابتدایی در مورد مدت زمانی که میتوانید از تیغهای یکبارمصرف استفاده کنید، تعداد دفعات استفاده از آنها و تعداد دفعات اصلاح، میتوانیم تخمین بزنیم که میانگین استفاده سالانه حدود 16 پوند دیاکسید کربن تولید میکند.
بر اساس گزارش وبسایت 8billiontrees، یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف و غیر قابل بازیافت معمولا 43 گرم یا 0.095 پوند دیاکسیدکربن در هر بار استفاده ایجاد میکند.
اگرچه اکثر مصرفکنندگان از ریشتراشهای پلاستیکی یکبار مصرف به عنوان یک محصول یکبار مصرف استفاده میکنند، اکثر شرکتهای تولیدکننده ریشتراش یکبار مصرف ادعا میکنند که میتوان تا 10 بار هم از این تیغهها استفاده کرد.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار قبل از دور انداختن آن استفاده کنید، سالانه حداقل 2.5 پوند ردپای کربن تولید خواهید کرد.
با این حال، اگر هنگام اصلاح از آب داغ استفاده میکنید، ردپای کربنی بیش از 13.5 پوند ایجاد میکند.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار در هر خرید همراه با آب گرم استفاده کنید، میزان کربن سالانه شما حداقل 16 پوند است. با این حال همه این موارد تخمین است.
هیچ کس به طور قطع نمیداند ردپای کربن دقیق تیغهای یکبار مصرف چقدر است و تعداد دقیق آن احتمالا شگفتانگیز باشد. بر اساس برخی معیارها، مصرفکننده معمولی تنها 40 درصد از چرخه عمر ردپای کربن یک محصول ریشتراش یکبار مصرف را از طریق مصرف تولید میکند.
به عبارت دیگر، بیش از 60 درصد از ردپای کربن چرخه زندگی که برای تولید و ارسال تیغ ایجاد میشود، مدتها قبل از خرید مصرفکننده ایجاد شده است.
راههایی برای برونیابی چنین اطلاعاتی وجود دارد، زیرا اجزای اصلی در یک محصول ریشتراش یکبارمصرف فلز و در درجه بالاتر پلاستیک هستند.
بر اساس دادههای عمومی، بهطور کلی در تمام کره زمین، از طریق تولید #پلاستیک در هر سال، 1.8 میلیارد تن #ردپای_کربن تولید میکند؛ و این تخمین، تمام پلاستیکهای موجود در #محیط_زیست را که صدها یا هزاران سال طول میکشد تا به طور طبیعی تجزیه شوند، بهحساب نمیآورد.
سالانه بیش از 2 میلیارد تن محصولات فولادی، فلزی و آلیاژی در سطح جهان تولید میشود که مسئول بیش از 40 درصد گازهای گلخانهای سالانه حاصل از صنعتی شدن جهان است.
از آنجایی که هم فولاد و هم پلاستیک اجزای اصلی در محصولات ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف هستند، منطقی است که حدس بزنیم که ردپای کربن ریشتراشهای یکبارمصرف احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است محاسبه شده است.
منبع:
https://8billiontrees.com/carbon-offsets-credits/carbon-footprint-of-disposable-razors/
#فاطمه_لطفی
#روزنامه_سفر_میمنت
https://t.me/RoznamehSafareMeimanat
پیام های کلیدی روز جهانی آب
💧آب هم می تواند صلح ایجاد کند هم جرقه درگیری باشد. هنگامی که آب کمیاب یا آلوده است، یا زمانی که مردم برای دسترسی به آن تلاش می کنند، تنش ها بر سر آب می تواند افزایش یابد. با همکاری در زمینه آب، ما می توانیم نیازهای آبی همه را متعادل کنیم و به ثبات جهان کمک کنیم.
💧رفاه و آرامش به آب متکی است. همانطور که کشورها در حال تلاش برای مقابله با تاثیرات تغییرات اقلیمی، مهاجرت دسته جمعی و ناآرامی های سیاسی هستند، باید همکاری آب را در مرکز برنامه های خود قرار دهند.
💧آب می تواند ما را از بحران خارج کند. ما میتوانیم با اتحاد حول محور آب، استفاده منصفانه و پایدار از آب، هماهنگی بین جوامع و کشورها را از کنوانسیونهای سازمان ملل در سطح بینالمللی تا اقدامات در سطح محلی تقویت کنیم.
@ENVNEW
منبع: سازمان ملل
اخبار جمعیت
- اخبار جمعیت7 سال پیش
جلسه کتابخوانی و بررسی معضلات شهرستان رضوانشهر
- اخبار جمعیت9 سال پیش
حضور جمعیت در جشنواره سلامت در مدرسه آذر بهنیا
- اخبار جمعیت9 سال پیش
مدرسه سبز کوثر به مناسبت هفته منابع طبیعی و روز درختکاری برگزار کرد
- اخبار جمعیت6 سال پیش
گزارش تصویری اولین برنامه “یکشنبه های سبز” در پارک توحید رشت
- فعالیت جمعیت7 سال پیش
ویژه برنامه روز جهانی زمین پاک در مدرسه کوثر
- اخبار جمعیت7 سال پیش
تشکیل جلسه اعضای دفتر نمایندگی جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست رضوانشهر
- اخبار جمعیت8 سال پیش
همیارانِ طبیعتِ مدرسه ی حمزه رفعتی انتخاب شدند
- دیدگاه6 سال پیش
۱۴ آذر، روزجهانی خاک گرامی باد