دیدگاه
حال دماوند خوب نیست
منتشر شده
4 سال پیشدر
اسماعیل کهرم
در خبرها آمده بود که بخشی از کوه دماوند وقف شده است. خبری که البته واکنشهای زیادی را هم در شبکههای اجتماعی ایجاد کرده و حالا همه از آن صحبت میکنند. قطعا پای تکذیبهایی هم به میان خواهد آمد و ماجرای وقف به همینجا ختم نخواهد شد. اما همین خبر بهانهای شد تا درباره وضعیت دماوند و حال و روز آن حتی قبل از خبر وقفی که از صحت و سقمش خبر نداریم، بگوییم. اینکه وضعیت دماوند تا اینجای کار چطور بوده که حالا با یک وقف احتمالی به کجا خواهد رسید. سراشیبی است که انواع گیاهان در آن سبز میشوند. بهویژه خاستگاه گیاهان دارویی و صنعتی است. کوه سنگی که در ارتفاع چهار هزار متر به بالاست، جزئی از میراث طبیعی کشور است و به ثبت هم رسیده است. من نمیدانم این خبری که این روزها درباره وقفشدن این قله منحصربهفرد و ملی منتشر شده، چقدر درست است و هدف از آن چیست. اما همین خبر هم بهانهای است برای پرداختن به اینکه حال دماوند پیش از این و حتی قبل از انتشار خبر درست یا غلط وقفشدن هم چندان مساعد نبود. دستدرازیها و بیمهریهایی که به این قله در این سالها شده موجب شده تا بسیاری از دوستداران طبیعت نگرانی دائمی درباره این قله داشته باشند. مثلا در ايستگاه گوسفندسرا مسجدی ساخته شده که مردم برای عبادت به آنجا میروند. نتیجه این تغییر کار بشر در طبیعت دماوند ایجاد گونهای فرسایش به اسم فرسایش ناودانی شده که بر اثر عبور و مرور مردم ایجاد میشود و خاک را فرسوده و گیاهان را لگدمال میکند. چند سال پیش یک کوهنورد انگلیسی میهمان من بود که با هم به دماوند رفتیم. چنان از دیدن این کوه شگفتزده شد که در توصیف آن میگفت اگر این قله در انگلستان بود، دولت از بخش مهمی از آن درآمدهای کشور را تأمین میکرد. چیزی که میتواند تا این حد برای کشور ما محل درآمدزایی و محل رفتوآمد کوهنوردها و توریستها باشد نه تنها بدون رسیدگی رها شده که حالا خبرهای نگرانکنندهای از وضعیت آینده آن هم به گوش میرسد. یعنی نه تنها ما از ظرفیتهای کوه دماوند برای درآمدزایی و جذب توریست استفاده نمیکنیم که با صعودهای گروهی غیراصولی و هجومهای سازمانیافته توسط برخی نهادها به این کوه آن را برای علاقهمندان داخلی هم بلااستفاده میکنیم. در برخی مواقع سال صعودهای چندهزارنفری و برنامههاي وسيع گروهي در دماوند برگزار میشود که بعد از آن به دلیل فضولات انسانی باقیمانده و بوی بدی که در طبیعت ایجاد میكنند، نمیتوان یک ماه تا یکماهونیم به حوالی دماوند نزدیک شد. این اتفاقات که پیش از این برای دماوند رخ داده این سؤال را ایجاد میکند که اولا کدام قسمت دماوند موقوفه اعلام شده و ثانیا هدف از موقوفه اعلامشدنش چیست؟ آیا قرار است از کوه حفاظت کنیم یا مثلا قرار است مثل ارتفاعات تهران در آن دست ببرند و ساختوساز كنند؟ چون این اتفاق در ارتفاعات هزارو 800 متری تهران رخ داده و اعتراضات ما هم به جایی نرسید. ساختن تأسیسات در ارتفاعات بالای هزارو 800 متر از این جهت اشتباه است که به دلیل درتماسبودن گیاهان با ابرها پوشش گیاهی منحصربهفردی ایجاد میشود. جنگلهایی که موجب بهبود حیات بشر در شهرها میشوند. چراکه برآورد شده هر هکتار از این جنگلهای بالای هزارو 800 متر هفتونیم تن ریزگرد را مهار میکند. از این رو چنین تجربههایی در تهران موجب میشود ما نگران تکرار چنین وضعیتی برای دماوند باشیم. نگران این باشیم که در آینده شاهد سبزشدن تأسیساتی در این ارتفاعات باشیم و پوشش گیاهی نابود شود. آنچه در مجموع به نظر بنده میآید این است که کوه دماوند در حال حاضر نیاز دارد تا از دستبرد بشر خلاص شود تا نسلهای آینده ایران هم بتوانند از آن بهره ببرند. الان از شش معدن پوکه در دل دماوند روزی 500 کامیون پوکه به شهرها اعزام میشود. اگر این مسئله ادامه پیدا کند که به نظرم 70 هزار روز دیگر با این سطح از استخراج چنان بلایی بر سر دماوند میآید که همه حسرت آن را خواهیم خورد. به هر حال ما همین الان هم کمر به نابودی دماوند بستهایم و چون قدر آن را نمیدانیم و آن را ارج نمینهیم، در حال ازبینبردن آن هستیم.
منبع:روزنامه شرق
شاید دوست داشته باشید
به همین دلیل در سالهای اخیر برخی سراغ یک گزینه پایدارتر رفتهاند که مکعب های کوچک براق فولادی هستند. این قطعات ضدزنگ نه تنها زیبایی نوشیدنیها را افزایش میدهند، بلکه سریعتر سرد میشوند و یخ میزنند.
سینیهای یخ سیلیکونی نیز یک جایگزین خوب محسوب میشوند که بسیاری آن را سالمتر و کار با آنها را آسانتر میدانند.
۴- انتخابی بد به نام لیوانهای کاغذی
اگرچه گمان میرود که لیوانهای کاغذی با محیط زیست سازگارتر هستند، اما آنها نیز منجر به تولید آلودگیهای پلاستیکی میشوند.
در واقع برای جلوگیری از نشت آب از این لیوانها، آنها به لایهای از درزگیر نیاز دارند که معمولاً از ۱۰ درصد پلی اتیلن با چگالی بالا یا اچدیپیای (HDPE) تشکیل شده است.
بازیافت لیوانهای کاغذی نیز به دلیل ضرورت جداسازی لایه HDPE از کاغذ مشکل است و این فرآیند را پیچیده میکند.
همچنین استفاده از لیوانهای کاغذی برای نوشیدنیهای گرم میتواند منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی مختلف شود. در مطالعهای در سال ۲۰۲۱ میلادی مشخص شد که این لیوانها میتوانند مواد خطرناکی مانند فلوراید، کلرید، سولفات و نیترات را آزاد کنند.
برای حل این مشکل، میتوان از یک فلاسک فولادی ضد زنگ استفاده کرد که نه تنها برای محیط زیست مفید است بلکه خطر تولید ریزپلاستیکها را نیز کاهش میدهد.
۵- چایهای کیسهای
چایهای کیسهای هم میتوانند میکروپلاستیکها را وارد دمنوش صبحگاهی شما کنند؛ زیرا بسیاری از این کیسههای چای با پلاستیک پلی پروپیلن ساخته میشوند و حتی چای کاغذی کیسهای نیز میتواند حاوی رگههایی از پلاستیک باشد.
تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۲۳ میلادی توسط دانشگاه علوم بهداشت داو (Dow) در پاکستان ، نشان داد که چگونه آب داغ مورد استفاده برای دم کردن چای میتواند میلیونها ریزپلاستیک را از این کیسهها آزاد کند. بر اساس این تحقیقات، یک فنجان چای کیسهای میتواند حاوی ۳.۱ میلیارد نانوپلاستیک باشد.
چای کیسهای ممکن است حاوی مواد مضر دیگری از جمله ترکیبات فلوئور، آرسنیک، نمکهای رادیوم، آلومینیوم، مس، سرب، جیوه، کادمیوم، باریم و نیترات نیز باشد.
به همین دلیل است که مصرف چای فله آنهم در یک قوری چدنی یا سفالی و با یک صافی فلزی توصیه میشود. برخی نیز استفاده از کیسههای چای پنبهای یا صاف کردن چای به کمک یک کتان ارگانیک را توصیه می کنند.
با این ابتکارات کوچک، آشپزخانه شما کمتر در معرض خطر به میکروپلاستیکها قرار خواهد گرفت.
منبع: یورو نیوز
ردپای کربن سالانه 2 میلیارد ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف دورریخته شده!
در سال 1990 #آژانس_حفاظت_محیط_زیست ایالات متحده در مورد تأثیرات زیستمحیطی تیغهای یکبار مصرف، تخمین زد که آمریکاییها سالانه بیش از 2 میلیارد تیغ یکبار مصرف را دور میریزند.
این تخمین برای تقریبا 34 سال پیش بود.
از زمان انتشار مقاله این آژانس، نه EPA و نه شرکتهای بزرگ تولید ریشتراش یکبار مصرف این دادها را به روز نکردهاند. EPA در سال 2019 اعلامردپای کربن سالانه 2 میلیارد ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف دورریخته شده!
در سال 1990 #آژانس_حفاظت_محیط_زیست ایالات متحده در مورد تأثیرات زیستمحیطی تیغهای یکبار مصرف، تخمین زد که آمریکاییها سالانه بیش از 2 میلیارد تیغ یکبار مصرف را دور میریزند.
این تخمین برای تقریبا 34 سال پیش بود.
از زمان انتشار مقاله این آژانس، نه EPA و نه شرکتهای بزرگ تولید ریشتراش یکبار مصرف این دادها را به روز نکردهاند. EPA در سال 2019 اعلام کرد که پیگیری این دادهها را متوقف کرده و برنامهای برای بهروزرسانی آنها ندارد.
تخمینها می گویند در سال 2020 بیش از 158 میلیون آمریکایی از تیغهای یکبار مصرف روزانه استفاده کردند. پیشبینی میشود که این تخمین به 160.1 میلیون آمریکایی افزایش یابد که برای نیازهای نظافت روزانه خود به تیغهای یکبار مصرف نیاز دارند.
چرا هیچ داده قابل تایید و به روز منظمی در مورد ردپای کربن تیغهای یکبار مصرف وجود ندارد؟
آنچه مشخص است این است که این صنعت فوقالعاده سودآور است. در سال 2019 ارزش صنعت تیغ یکبار مصرف جهانی بیش از 3.3 میلیارد دلار برآورد شد. و پیشبینی میشود که این ارزش تا سال 2027 به بیش از 4.3 میلیارد دلار افزایش یابد.
اما، فقط به این دلیل که هیچ اطلاعات رسمی وجود ندارد، به این معنی نیست که ما نمیتوانیم ردپای تقریبی کربن ریش تراشهای یکبار مصرف را تخمین بزنیم.
با استفاده از معیارهای بسیار ابتدایی در مورد مدت زمانی که میتوانید از تیغهای یکبارمصرف استفاده کنید، تعداد دفعات استفاده از آنها و تعداد دفعات اصلاح، میتوانیم تخمین بزنیم که میانگین استفاده سالانه حدود 16 پوند دیاکسید کربن تولید میکند.
بر اساس گزارش وبسایت 8billiontrees، یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف و غیر قابل بازیافت معمولا 43 گرم یا 0.095 پوند دیاکسیدکربن در هر بار استفاده ایجاد میکند.
اگرچه اکثر مصرفکنندگان از ریشتراشهای پلاستیکی یکبار مصرف به عنوان یک محصول یکبار مصرف استفاده میکنند، اکثر شرکتهای تولیدکننده ریشتراش یکبار مصرف ادعا میکنند که میتوان تا 10 بار هم از این تیغهها استفاده کرد.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار قبل از دور انداختن آن استفاده کنید، سالانه حداقل 2.5 پوند ردپای کربن تولید خواهید کرد.
با این حال، اگر هنگام اصلاح از آب داغ استفاده میکنید، ردپای کربنی بیش از 13.5 پوند ایجاد میکند.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار در هر خرید همراه با آب گرم استفاده کنید، میزان کربن سالانه شما حداقل 16 پوند است. با این حال همه این موارد تخمین است.
هیچ کس به طور قطع نمیداند ردپای کربن دقیق تیغهای یکبار مصرف چقدر است و تعداد دقیق آن احتمالا شگفتانگیز باشد. بر اساس برخی معیارها، مصرفکننده معمولی تنها 40 درصد از چرخه عمر ردپای کربن یک محصول ریشتراش یکبار مصرف را از طریق مصرف تولید میکند.
به عبارت دیگر، بیش از 60 درصد از ردپای کربن چرخه زندگی که برای تولید و ارسال تیغ ایجاد میشود، مدتها قبل از خرید مصرفکننده ایجاد شده است.
راههایی برای برونیابی چنین اطلاعاتی وجود دارد، زیرا اجزای اصلی در یک محصول ریشتراش یکبارمصرف فلز و در درجه بالاتر پلاستیک هستند.
بر اساس دادههای عمومی، بهطور کلی در تمام کره زمین، از طریق تولید #پلاستیک در هر سال، 1.8 میلیارد تن #ردپای_کربن تولید میکند؛ و این تخمین، تمام پلاستیکهای موجود در #محیط_زیست را که صدها یا هزاران سال طول میکشد تا به طور طبیعی تجزیه شوند، بهحساب نمیآورد.
سالانه بیش از 2 میلیارد تن محصولات فولادی، فلزی و آلیاژی در سطح جهان تولید میشود که مسئول بیش از 40 درصد گازهای گلخانهای سالانه حاصل از صنعتی شدن جهان است.
از آنجایی که هم فولاد و هم پلاستیک اجزای اصلی در محصولات ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف هستند، منطقی است که حدس بزنیم که ردپای کربن ریشتراشهای یکبارمصرف احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است محاسبه شده است.
منبع:
https://8billiontrees.com/carbon-offsets-credits/carbon-footprint-of-disposable-razors/
#فاطمه_لطفی
#روزنامه_سفر_میمنت
https://t.me/RoznamehSafareMeimanat کرد که پیگیری این دادهها را متوقف کرده و برنامهای برای بهروزرسانی آنها ندارد.
تخمینها می گویند در سال 2020 بیش از 158 میلیون آمریکایی از تیغهای یکبار مصرف روزانه استفاده کردند. پیشبینی میشود که این تخمین به 160.1 میلیون آمریکایی افزایش یابد که برای نیازهای نظافت روزانه خود به تیغهای یکبار مصرف نیاز دارند.
چرا هیچ داده قابل تایید و به روز منظمی در مورد ردپای کربن تیغهای یکبار مصرف وجود ندارد؟
آنچه مشخص است این است که این صنعت فوقالعاده سودآور است. در سال 2019 ارزش صنعت تیغ یکبار مصرف جهانی بیش از 3.3 میلیارد دلار برآورد شد. و پیشبینی میشود که این ارزش تا سال 2027 به بیش از 4.3 میلیارد دلار افزایش یابد.
اما، فقط به این دلیل که هیچ اطلاعات رسمی وجود ندارد، به این معنی نیست که ما نمیتوانیم ردپای تقریبی کربن ریش تراشهای یکبار مصرف را تخمین بزنیم.
با استفاده از معیارهای بسیار ابتدایی در مورد مدت زمانی که میتوانید از تیغهای یکبارمصرف استفاده کنید، تعداد دفعات استفاده از آنها و تعداد دفعات اصلاح، میتوانیم تخمین بزنیم که میانگین استفاده سالانه حدود 16 پوند دیاکسید کربن تولید میکند.
بر اساس گزارش وبسایت 8billiontrees، یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف و غیر قابل بازیافت معمولا 43 گرم یا 0.095 پوند دیاکسیدکربن در هر بار استفاده ایجاد میکند.
اگرچه اکثر مصرفکنندگان از ریشتراشهای پلاستیکی یکبار مصرف به عنوان یک محصول یکبار مصرف استفاده میکنند، اکثر شرکتهای تولیدکننده ریشتراش یکبار مصرف ادعا میکنند که میتوان تا 10 بار هم از این تیغهها استفاده کرد.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار قبل از دور انداختن آن استفاده کنید، سالانه حداقل 2.5 پوند ردپای کربن تولید خواهید کرد.
با این حال، اگر هنگام اصلاح از آب داغ استفاده میکنید، ردپای کربنی بیش از 13.5 پوند ایجاد میکند.
بنابراین، اگر از یک تیغ پلاستیکی یکبار مصرف حداقل 10 بار در هر خرید همراه با آب گرم استفاده کنید، میزان کربن سالانه شما حداقل 16 پوند است. با این حال همه این موارد تخمین است.
هیچ کس به طور قطع نمیداند ردپای کربن دقیق تیغهای یکبار مصرف چقدر است و تعداد دقیق آن احتمالا شگفتانگیز باشد. بر اساس برخی معیارها، مصرفکننده معمولی تنها 40 درصد از چرخه عمر ردپای کربن یک محصول ریشتراش یکبار مصرف را از طریق مصرف تولید میکند.
به عبارت دیگر، بیش از 60 درصد از ردپای کربن چرخه زندگی که برای تولید و ارسال تیغ ایجاد میشود، مدتها قبل از خرید مصرفکننده ایجاد شده است.
راههایی برای برونیابی چنین اطلاعاتی وجود دارد، زیرا اجزای اصلی در یک محصول ریشتراش یکبارمصرف فلز و در درجه بالاتر پلاستیک هستند.
بر اساس دادههای عمومی، بهطور کلی در تمام کره زمین، از طریق تولید #پلاستیک در هر سال، 1.8 میلیارد تن #ردپای_کربن تولید میکند؛ و این تخمین، تمام پلاستیکهای موجود در #محیط_زیست را که صدها یا هزاران سال طول میکشد تا به طور طبیعی تجزیه شوند، بهحساب نمیآورد.
سالانه بیش از 2 میلیارد تن محصولات فولادی، فلزی و آلیاژی در سطح جهان تولید میشود که مسئول بیش از 40 درصد گازهای گلخانهای سالانه حاصل از صنعتی شدن جهان است.
از آنجایی که هم فولاد و هم پلاستیک اجزای اصلی در محصولات ریشتراش پلاستیکی یکبار مصرف هستند، منطقی است که حدس بزنیم که ردپای کربن ریشتراشهای یکبارمصرف احتمالاً بسیار بیشتر از آن چیزی است محاسبه شده است.
منبع:
https://8billiontrees.com/carbon-offsets-credits/carbon-footprint-of-disposable-razors/
#فاطمه_لطفی
#روزنامه_سفر_میمنت
https://t.me/RoznamehSafareMeimanat
پیام های کلیدی روز جهانی آب
💧آب هم می تواند صلح ایجاد کند هم جرقه درگیری باشد. هنگامی که آب کمیاب یا آلوده است، یا زمانی که مردم برای دسترسی به آن تلاش می کنند، تنش ها بر سر آب می تواند افزایش یابد. با همکاری در زمینه آب، ما می توانیم نیازهای آبی همه را متعادل کنیم و به ثبات جهان کمک کنیم.
💧رفاه و آرامش به آب متکی است. همانطور که کشورها در حال تلاش برای مقابله با تاثیرات تغییرات اقلیمی، مهاجرت دسته جمعی و ناآرامی های سیاسی هستند، باید همکاری آب را در مرکز برنامه های خود قرار دهند.
💧آب می تواند ما را از بحران خارج کند. ما میتوانیم با اتحاد حول محور آب، استفاده منصفانه و پایدار از آب، هماهنگی بین جوامع و کشورها را از کنوانسیونهای سازمان ملل در سطح بینالمللی تا اقدامات در سطح محلی تقویت کنیم.
@ENVNEW
منبع: سازمان ملل
اخبار جمعیت
- اخبار جمعیت6 سال پیش
جلسه کتابخوانی و بررسی معضلات شهرستان رضوانشهر
- اخبار جمعیت9 سال پیش
مدرسه سبز کوثر به مناسبت هفته منابع طبیعی و روز درختکاری برگزار کرد
- اخبار جمعیت9 سال پیش
حضور جمعیت در جشنواره سلامت در مدرسه آذر بهنیا
- فعالیت جمعیت6 سال پیش
ویژه برنامه روز جهانی زمین پاک در مدرسه کوثر
- اخبار جمعیت8 سال پیش
همیارانِ طبیعتِ مدرسه ی حمزه رفعتی انتخاب شدند
- اخبار جمعیت6 سال پیش
گزارش تصویری اولین برنامه “یکشنبه های سبز” در پارک توحید رشت
- اخبار جمعیت6 سال پیش
تشکیل جلسه اعضای دفتر نمایندگی جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست رضوانشهر
- دیدگاه6 سال پیش
۱۴ آذر، روزجهانی خاک گرامی باد