مدیریت پسماند شمال کشور
مدیریت پسماند چیست ؟
گاهی گمان می‌شود که مدیریت پسماند تنها آن دسته فعالیت‌هایی است که “پس از تولید پسماند” برای تبدیل آن به چیزهای دیگر، جمع‌آوری و انتقال آن به سایت‌های بازیافت و … انجام می‌شود. اما باید بدانیم که مدیریت پسماند از لحظه‌ی خرید مایحتاج است که شروع می‌شود، آیا ما در لحظه‌ی خرید به فکر زباله‌هایمان هستیم ؟؟؟
.
مختصری از تاریخچه‌ی مدیریت پسماند در ایران:
۱۳۴۶: نخستین تلاش‌ها در اطراف اصفهان
۱۳۵۰: خرید ماشین‌آلات تبدیل زباله برای شهر تهران همزمان با لندن که البته برای زباله‌های ایران طراحی نشده بود و مناسب زباله‌های اروپا و تجزیه سلولز و … بود.
۱۳۷۱: پیشنهاد اولین پروژه کمپوست در کرمانشاه ایران (تو سط خانم هایده شیرزادی)
۱۳۷۳: پیشنهاد طرح مدیریت پسماند برای رشت، تبریز و کرج که طرح مناسبی نبود و جواب نمیداد، زیرا بیشتر پسماندهای ما غذایی هستند، اما آن ماشین آلات بیشتر برای پسماندهای سلولزی در اروپا طراحی شده بودند و این طرح‌ها تعطیل شدند
۱۳۷۹: بهره‌برداری از مجموعه بازیافت بیوکمپوست خانم شیرزادی در کرمانشاه
۱۳۸۰: پیشنهاد همکاری و سرمایه‌گذاری برای راه‌اندازی مجموعه بازیافت در رشت
۱۳۸۳: تصویب اولین قانون مدیریت پسماند در ایران
۱۳۸۳: آغاز برنامه‌ریزی برای انزلی با ظرفیت ۳۰۰ تن روزانه
۱۳۸۶ و ۸۷ : ورود تکنولوژی جدید جهت صفر شدن دفن زباله که کرمانشاه و انزلی خریداری کردند اما در انزلی اجازه کار دستگاه داده نشد.
۱۳۹۴: معرفی سرمایه‌گذار بزرگ از طرف خانم شیرزادی برای حل معضل زباله گیلان
.
چرا کمپوست؟ چرا زباله‌سوز، نه ؟!
زیرا ما در ایران با معضل ورشکستگی خاک دست به گریبانیم و با تولید کمپوست می‌توانیم بخشی از توانایی خاک را به آن بازگردانیم.
از طرفی ما با ورشکستگی آب نیز دست و پنجه نرم می‌کنیم و برای استفاده از زباله سوز به ازای هر تن پسماند باید ۲۰۰۰ لیتر آب شرب شیرین استفاده کرد تا با خنک کردن آتش و تولید بخار تولید برق کند.
از طرفی هزینه سرمایه‌گذاری و نگهداری زباله‌سوز ۲۵ برابر بیشتر از کمپوست است.
از طرفی دانش مدیریت سیستم زباله‌سوز در ایران وجود ندارد و مدیریت کمپوست هم به زحمت پیدا می‌شود.
بیوگاز سیستم دیگری‌ست که آن هم محاسنی دارد اما هزینه‌ی آن هم ۱۰ برابر کمپوست است و همچنین ۱۰۰ درصد پسماند آلی در این شیوه باید جدا شود.
تولید نهایی این سیستم هم گاز است که ما بزرگترین منابع گاز را داریم و تولید آن به این شیوه برای ما مقرون به صرفه نیست.
در نتیجه شیوه کمپوست بهترین شیوه با توجه به فاکتورهای جمعیتی و رفتاری و سرزمینی ماست.
بخشی از زباله‌ها همانند کیسه‌های پلاستیکی، بسته بندی ‌های پلاستیکی، زباله‌های بهداشتی و … که ارزش بازیافتی ندارند را می‌توان به عنوان سوخت سیمان به کار برد و ما در گیلان دو کارخانه سیمان فعال داریم. با این کار ۴۰ میلیون مترمکعب در مصرف گاز کارخانجات صرفه‌جویی می‌شود و از همین محل می‌توان سرمایه‌ی لازم برای ادامه کار مدیریت پسماند را فراهم نمود.
امسال در کرمانشاه اولین قرارداد استفاده از سوخت آر دی اف برای کارخانجات سیمان آن منطقه بسته شد.
طرح خانم شیرزادی قرار بود در صد شهرستان اجرا شود و برنامه‌‌ریزی‌های آن هم انجام شد، اما تا کنون بیشتر در استان اصفهان و شهرستان لنجان از این طرح استفاده کرده‌اند، و در برخی شهرستان‌ها همانند انزلی علیرغم خرید ماشین‌آلات مشکل مدیریتی مانع از بهره‌برداری مناسب شده است.
در اویل دهه ۸۰ شهرهای بسیاری چون شاهین شهر و فولادشهر، نجف‌آباد و … این طرح را راه‌اندازی نمودند اما از  اواسط دهه ۸۰ مانع از ادامه همکاری خانم شیرزادی شدند.
در زاهدان و سنندج هم پروژه به صورت کامل راه‌اندازی شد اما متاسفانه امروز تعطیل است.
دلیل این تعطیلی هم تغییرات مدیریتی و از دست رفتن دانش مدیران پیشین است که در بسیاری از مناطق سایت‌ها توسط خانم شیرزادی آموزش دیده‌اند، اما با تغییر آن‌ها عملا کار از دست رفته است.
برنامه جامع پسماند کشور توسط خانم شیرزادی تهیه شده و با سرمایه‌گذاری دولت و توسط بخش خصوصی، علی‌الخصوص توسط جوامع بومی کاملا قابل اجراست.
در استان گیلان از اویل دهه هشتاد آموزش به جوامع روستایی شروع شده و زباله‌ها جمع‌آوری میشده اما در انتقال آن‌ها که بر عهده شهرداری‌ها و دهداری‌ها بوده مشکل وجود داشته و به جای بازیافت، آن‌ها را در محل‌هایی همچون سراوان یا تالاب بوجاق و … دفن یا دپو کرده‌اند و همین عامل باعث سرد شدن جوامع محلی از ادامه دادن به تفکیک زباله‌ها می‌شود.
با تکیه بر آموزش در جوامع محلی و حمایت از طرف دولت‌ها و فعالیت نهادهایی همچون شهرداری‌ها که طبق قانون وظیفه این کار بر عهده‌ی آن‌هاست، این مهم قابل انجام است.
ما در ایران مشکل دانش برای مدیریت پسماند نداریم و با “خرد جمعی” و استفاده‌ی از این دانش می‌توانیم این کار را انجام دهیم.
برای رفع مشکل پسماند در کشور به طور اعم، و معضل سراوان به طور اخص نیازمند افزایش مطالبه‌گری، استمرار در پیگیری و تکیه بر دانش و خردجمعی هستیم.
به امید آن روز …
.
و در انتها شما را به دیدن فیلم مادر زمین از مجموعه فیلم‌های “کارستان” دعوت می‌کنیم که مستندی‌ست از زندگی خانم هایده شیرزادی
لینک فیلم
و همچنین از شما می‌خواهیم تا همراه با ما به این پرسش بیاندیشید:
وظيفه من به عنوان مصرف‌كننده ،شهروند و انسان انديشه‌ورز چيست ؟

کلاس اموزشی فروردین ماه گروه اموزش مورخ ۱۴۰۱/۱/۲۹
عنوان:پارک جنگلی سراوان
مکان:پارک جنگلی سراوان
مدت:۲ساعت
تعدادشرکت کنندگان درکلاس:۱۹ نفر
مدرس :دکتر امیدی کارشناس فنی یگان حفاظت از محیط زیست
(دکترای جنگلداری)
تیم کارشناسان:دکتر امیدی-اقای بشارتی(مشاور مدیرکل)-اقای مصلحت جو(کارشناس اموزش منابع طبیعی)-دکترنبی الله عاشوری(کارشناس منابع طبیع)-مهندس اعتماد(نایب رییس هییت مدیره شرکت طبیعت گستر مارلیک)

کشور ایران درمنطقه ی خشک وبیابانی قراردارد.
تقسیم بندی جنگلهای کشور ازنظرنواحی رویشی/
۱-منطقه ارسباران(استان اذربایجان شرقی وشمال غرب استان اردبیل)
۲-منطقه هیرکانی(حاشیه جنوبی خزر ونیمرخ شمالی البرز)
۳منطقه تورانی(شیب جنوبی البرز،ارتفاعات شمال شرقی،مناطق کویریومرکزی)
۴-منطقه خلیج فارس عمانی(جنوب غرب وتمام سواحل جنوب)
۵-منطقه زاگرس(ازاذربایجان غربی تافیروز اباد فارس)
جنگلهای شمال درسالهای اخیر از ۳/۵هکتار به۱/۹ هکتار کاهش یافته است .
کاشت۱۰٪از جنگلها با درختان کاج بلای جان وعامل اتش سوزی شده است.
سازمان جنگلها بعد از دهه چهل اشتباهات بسیاری درمدیریت داشته است.
مهاجرت به استان گیلان وخرید وفروش زمینها ونیز طرح هادی مسکن روستایی و تغییرکاربری زمینها تهدیدی جدی برای منابع ابی‌وتولید پسماند بیشترومعضلات ناشی از ان است.
کمبودهمیارومحافظ طبیعت ،دانش اموز همیار،همیارطبیعت مروج جهت اموزش وفرهنگ سازی حفاظت از منابع طبیعی وگردشگری محسوس است.
درشهر درختان بومی بلوط، ون،افرا،نارون وممرز نمی کاریم چنار می کاریم،گونه های بومی بایدکاشته شود.
درخانه هایمان از گیاهان خانگی استفاده کنیم.
طرح تنفس جنگل موثر تلقی شد.
درزمینه مبارزه با افات وحشرات مبارزه بیولوژیکی که نیاز به تحقیقات وپژوهش داردنداریم
جنگل سراوان شامل ۲ فاز است.فاز ۱ عرصه طبیعی است ومحصور وحفاظت شده است.فاز۲به گردشگری متمرکز وغیر متمرکزونیز کاشت درختان بومی وحذف صنوبر وکاجاختصاص داده شده است.
گذشتگان علیرغم کم سوادی جنگل راحفظ کردند.
پیمانکارفاز ۲متعهد استدرجنگل طبیعیسالی ۵۰ هکتار را بذر بلوط بکارند.،چون عرصه محاط است فشار دام وخوکها زیاد است،لذا ساعت ۸ شب پارک بسته می شود..

پیشنهادات اعضا:
درروستاها زباله سوزهای کوچک بگذارند.
برای همیارطبیعت برنامه تعریف شو.
دربخش اموزش گردشگر اهتمام شود،قانون وفرهنگ بازدارنده بایدباشد.
منابع طبیعی عرصه ای را برای علاقمندان به درختکاری به عناوین مختلف جهت کاشت وداشت درختان وترویج درختکاری اختصاص دهد.

درختان شریف‌ترین ساکنان زمین‌اند.

حمید کریلی در این یک ساعت به ما می‌گوید چرا و چگونه به این باور رسیده است. برای دیدن ویدیوی آن اینحا کلیک کنید.

متاسفانه امروزه در فرهنگ عمومی دنیا غلبه با سطحی‌گرایی است. و همین امر سبب شده در مناسبت‌هایی همچون روز درختکاری هم، بدون داشتن اطلاعات و دانش کافی، خیلی‌ها درختی بکارند اما به عاقبت کار به ظاهر خوب خود نیاندیشند.
آمار می‌گوید که حدود ۷۰ الی ۸۰ درصد درختانی که به مناسبت روز درختکاری کاشته می‌شوند به دو سالگی هم نمی‌رسند. زیرا این درختان درست انتخاب نشده و در جای درست کاشته نمی‌شوند.
مهم‌ترین وظیفه‌ی ما در برابر طبیعت کسب دانش و اطلاع پیش از گرفتن هر تصمیم و انجام هر عمل است.
.
ما نیاز داریم بدانیم ایران چقدر آب دارد، گرمایش زمین چیست و دلایل آن کدامند.
از اثر گازهای گلخانه‌ای بر گرمایش زمین و نقش دی‌ا‌کسید کربن بدانیم تا با اهمیت درخت در چرخه‌ی کربن آشنا شویم.
این‌که یک درخت برای تولید، برگ و گل و شاخه و تنه‌ی خود مقدار زیادی کربن را جذب کرده و در خود نگه می‌دارد و از این رو نقش اساسی در خنک کردن زمین دارد.
کاشت درخت در واقع کمک کردن به خنک کردن زمین و حفظ آن برای آیندگان است.
درختان در جذب کربن نسبت به سایر گیاهان، همانند گیاهان علفی، یک ساله و دو‌ساله و انواع درختچه‌ها و بوته‌ها، برتری دارند، زیرا کربن را برای سالیان طولانی در خود نگهداری می‌کنند و آن را به طبیعت باز نمی‌گردانند.
.
تنوع درختان در ایران
ایران به دلیل وسعت تنوع گیاهی بالایی هم از نظر تنوع انواع و هم تعداد پایه‌های درختان دارد.
اما خوب بخش وسیعی از فلات ایران هم به دلیل بارش اندک و خاک فقیر، پوشش گیاهی اندکی دارد.
ما در ایران در حدود ۶۰۰ الی ۷۰۰ نوع گونه‌ی درختی داریم.
و این تنوع در میان درختچه‌ها و بوته‌ها بیشتر هم هست.
غنی‌ترین و قدیمی‌ترین گونه‌های درختی در جنگل‌های هیرکانی قرار دارند که گونه‌های مهم آن عبارتند از: بلوط، افرا، نمدار، راش، آزاد و …
در پوشش کوهستانی گونه‌ی غالب بلوط است، که زیرگونه‌های آن بیشتر عبارتند از برودار، مازو و بلند مازو
بلوط در مناطق کوهستانی بیشتر شاخص زاگرس است،
و اُرس شاخص البرز.
درخت بَنِه (پسته وحشی) رکورددار پراکنش در بین درختان ایران است و تقریبا در تمام استان‌ها دیده می‌شود.

برای کاش درخت چند مورد را باید مد نظر داشت:
کجا بکاریم ؟
بارندگی سالانه، غنای خاک، سایر فاکتورهای محیطی همانند شهر یا روستا بودن مکان کاشت، شیب، ارتفاع و …
برای مثال انواع بید باید در مجاورت آب کاشته شوند، صنوبر، سپیدار و چنار هم آبخورشان زیاد است.
اما در محل‌های کم آب باید درختان دیگری کاشت، بنه، سرو و اُرس یا بلوط و مازو نیازی به آبیاری مداوم ندارند.
با توجه به جنس خاک نیز کاشت درختان تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
خیلی از درختان آفتاب مستقیم ظهر تابستان را تحمل نمی‌کنند و باید در نیم‌سایه کاشته شوند، متاسفانه اکثر نهال‌هایی که شهرداری‌ها برای کاشت در تهران به رایگان در اختیار مردم قرار می‌دهند از این گونه‌اند.
همچنین باید توجه داشت که اکثر درختان تا دو سالگی نیازمند توجه و نگهداری و مراقبت هستند و با کاشت درخت وظیفه‌ی ما تازه شروع می‌شود.

بهترین شیوه برای انتخاب و کاشت درخت مشورت با اهل فن است.

راهکار محافظت از درختان به طور اخص و محیط زیست به طور اعم، فرهنگ‌سازی‌ست. هرچند ترکیب فرهنگ‌سازی به ظاهر کلیشه است اما آنچه در مورد حیواناتی چون سگ و گربه و … در چند سال اخیر اتفاق افتاده و حساسیت مردم در مورد آن‌ها برانگیخته شده در آینده باید در مورد گیاهان هم اتفاق بیافتد.

گیاهان و علی‌الخصوص درختان هم جاندارند و صاحب حیات، درک حضور دارند و معرفت و شعور، و ما باید به آن‌ها به دیده‌ی موجودی همانند سایر جانداران و حیوانات بنگریم تا بتوانیم برخوردی مناسب با ایشان داشته باشیم.
گیاهان را همچون موجوداتی صاحب درک ببینیم تا آن‌گاه احساس رضایت آن‌ها از حضورمان را درک کنیم.

ما را در شبکه های مجازی جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست و جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست گیلان دنبال کنید

صفحه اینستاگرام

کانال تلگرام